Jednym z warunków wszczęcia postępowania upadłościowego jest zaistnienie roszczeń co najmniej dwóch wierzycieli. W rozumieniu przepisów prawa upadłościowego dłużnik staje się niewypłacalny, jeśli opóźnienie w wykonywaniu jego zobowiązań przekroczy 3 miesiące albo gdy zobowiązania pieniężne przekroczą wartość jego majątku i sytuacja ta nie zmieni się przez 24 miesiące. W wypadku zaistnienia którejś z tych przesłanek członkowie zarządu spółek kapitałowych mają nie tylko prawo, lecz również obowiązek złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości. W innym razie odpowiadają za długi spółki własnym majątkiem.
Zarząd nad majątkiem upadłego – z dniem ogłoszenia upadłości – przejmuje doradca restrukturyzacyjny, który pełni w tym postępowaniu funkcję syndyka. Informacja o ogłoszeniu upadłości wobec dłużnika, wraz z wezwaniem wierzycieli do zgłoszenia wierzytelności, jest obwieszczana w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. Wszystkie egzekucje toczące się wobec upadłego podlegają zawieszeniu z mocy prawa, a po uprawomocnieniu się postanowienia o ogłoszeniu upadłości podlegają umorzeniu.
Wierzyciele składają pisma zawierające zgłoszenia wierzytelności do sędziego-komisarza, który następnie przekazuje je syndykowi. Zaspokojenie wierzycieli może się odbyć przez zarówno zawarcie układu, jak i likwidację masy upadłości. Jeżeli dopiero po ogłoszeniu upadłości okazuje się, że najlepszym sposobem na zaspokojenie wierzycieli jest zawarcie układu, wówczas możliwe staje się zastosowanie procedury właściwej dla prawa restrukturyzacyjnego. Propozycje układowe w postępowaniu upadłościowym mogą składać upadły, wierzyciel oraz syndyk. Sędzia-komisarz zwołuje zgromadzenie wierzycieli, jeżeli wniosek jest popierany przez wierzyciela lub wierzycieli posiadających łącznie co najmniej 50% sumy wierzytelności przysługujących wierzycielom uprawnionym do głosowania nad układem. Jeżeli zawarty układ zostanie zatwierdzony, sędzia-komisarz wydaje postanowienie o zakończeniu postępowania.
Po ogłoszeniu upadłości syndyk przygotowuje spis inwentarza, szacuje wartość masy upadłościowej i sporządza plan likwidacyjny. Jego zadaniem jest likwidacja majątku dłużnika, czyli tak zwanej masy upadłości (z której w dalszej kolejności będą zaspokajani wierzyciele). Jeżeli nie dojdzie do zawarcia układu, syndyk sprzedaje – z wolnej ręki lub poprzez aukcję – przedsiębiorstwa upadłego, a także jego nieruchomości, ruchomości i wierzytelności. Uzyskane na tej drodze sumy określane są mianem funduszów masy upadłości. Syndyk sporządza i składa sędziemu-komisarzowi plan podziału tych funduszów. Po zatwierdzeniu planu przez sędziego-komisarza, syndyk przechodzi do realizacji planu i zaspokaja wierzycieli.